داکار2023؛ برای ثبت در تاریخ رالی داکار + ویدیو

با مرحله یکی مانده به آخر رالی داکار، که در منتهی الیه جنوب شرق عربستان، در جنوب شیبه، برگزار شد، شرکت‌کنندگان با زیبایی صحرای وسیع ناحیه ربع الخالی و زنجیره بی‌پایان تپه‌های شنی آن وداع کردند.

اما این فقط جنبه لطیف و شاعرانه داکار است. هیچکاک، اسکورسیزی، آگاتا کریستی و تارانتیونو می‌بایست فکرهاشان را روی هم بگذارند تا بلکه بتوانند فیلمنامه‌ای بنویسند که به اندازه رقابت موتورسواران در مرحله 13 داکار امسال پرتعلیق باشد. نویسندگان فیلمنامه این مرحله، کوین بناویداس و توبی پرایس، نه پروای استراتژی داشتند و نه سرشان را با محاسبه و جمع و تفریق درد آوردند، بلکه به نیروی بازوانشان و مهارتشان در ویراژ رفتن از لابلای تپه‌های شنی تکیه کردند. و البته هر جا هم که لازم بود، ترمز هم زدند. زمانی که کوین بناویداس دید که هم‌تیمی‌اش ماتیاس واکنر دچار سانحه شده است سریع توقف کرد تا به احوال او رسیدگی کند. ماتیاس واکنر را با هلیکوپتر بردند و کوین بناویداس بعد از 23 دقیقه و 10 ثانیه توقف به راهش ادامه دارد. این توقف جوانمردانه ممکن بود هر ریسر کم‌تجربه‌ای را از بابت از دست رفتن زمان دچار استرس کند و یاس در دلش بیاندازد، اما کوین بناویداس تشویش به دل راه نداد، بر مسیر پیش رو تمرکز کرد، و از بابت جبران زمان از دست رفته به برگزارکنندگان رالی اطمینان کرد. او نهایتا توانست نفر اول مرحله 13 شود. برادر کوچکتر او، لوچیانو بناویداس، با 57 ثانیه اختلاف در جایگاه سوم مرحله قرار گرفت. البته اگر نبود آن جریمه زمانی 1 دقیقه‌ای، لوچیانو نفر اول این مرحله می‌شد.

کوین بناویداس در پایان مسابقه در مصاحبه‌ای می‌گوید: «همیشه وقتی می‌بینم که سانحه‌ای رخ میده روزم تلخ میشه، بخصوص اگر اون آدم هم‌تیمی‌ات باشه. پیش ماتیاس موندم تا کمک برسه. و با اینکه درد هم هم داشت بهم گفت که به راهم ادامه بدم. باقی مسیر با تمام توان پیش رفتم اما وقتی شاهد همچین اتفاقی هستی تمرکز کردن مشکل میشه. احساس معرکه‌ای دارم از اینکه برنده این مرحله شدم و چیزی که واقعا سوپرایزم می‌کنه اینه که انقدر فاصله‌ام با توبی کمه. حالا دیگه فقط یک روز دیگه مونده و باید تمام تلاشم رو بکنم.»   

توبی پرایس آرژانتینی که تا صبح دیروز، شنبه، به اندازه 28 ثانیه از اسکایلر هاوس و 2 دقیقه و 40 ثانیه از کوین بناویدس پیش بود، در پایان مرحله سرعتی ویژه مرحله سیزدهم همچنان صدرنشینی‌اش را حفظ کرد، هرچند که هاوس حال در جایگاه سوم است و بناویداس با 12 ثانیه اختلاف، در رده دوم جای دارد. در تاریخ رالی داکار سابقه ندارد که فاصله زمانی میان نفرات اول و دوم در رده‌بندی سراسری تا به این اندازه کم باشد. در سال 2014، در بخش خودرو و در این مرحله از رالی، پیترهانسل به اندازه 26 ثانیه از روما پیش بود. در بخش موتورسیکلت نیز تاکنون کمترین فاصله زمانی نفرات اول و دوم مربوط به سال 2019 بود که آنجا هم توبی پرایس به اندازه 1 دقیقه و 2 ثانیه از پابلو کینتانیا جلو بود.

توبی پرایس در مصاحبه بعد از مسابقه می‌گوید: «روز پر تب و تابی بود. تقریبا کیلومتر 90 بود که به بچه‌های جلویی رسیدم و به خودم گفتم اگه واقعا می‌خوام این مسابقه رو ببرم باید حسابی جلودار باشم. یه جا انقدر حواسم به نوک تپه پرت بود که جلوی پام رو ندیدم و افتادم. نزدیک‌های کیلومتر 130 هم زیادی سمت راست پیچیدم و کمی طول کشید تا دوباره به مسیر برگردم. امروز رو خیلی تلاش کردم  و هدفم هم این بود که صدرنشینی‌ رو حفظ کنم. موفق هم شدم و به همین خاطر خوشحالم. اما رقابت هنوز هم خیلی تنگاتنگه. فردا تا خود خط پایان باید از تمام توانم مایه بگذارم. باید دید چی میشه.»

در بخش خودرو، حال دیگر می‌توان Lucas Moraes برزیلی را پدیده امسال داکار دانست. این راننده 32 ساله که برای نخستین بار در داکار شرکت می‌کند همچنان توانسته است مقام سوم را برای خود حفظ کند آن هم در شرایطی که بزرگانی چون پیترهانسل استفان از ادامه راه باز ماندند. آخرین باری که در داکار یک تازه‌وارد توانست به جمع سه نفر برتر در بخش خودرو راه یابد سال 1988 بود (Juha Kankkunen که قهرمان شد). Sebastien Loeb به احتمال زیاد نخواهد توانست بر ناصر العطیه غلبه کند، با این حال این راننده فرانسوی تا همین جای کار هم توانسته یکی از رکوردهای آری واتانن را بشکند. او تنها راننده بخش خودرو در داکار است که به شش پیروزی مرحله‌ای پی در پی نائل آمده است.