ریشۀ نام لمبرتا
لمبرتا (Lambretta) از واژۀ Lambrate گرفته شده است که ناحیه‌ای بسیار چشم‍‌نواز در حومۀ میلان است و در فاصله 6کیلومتری مرکز شهر و شمال شرقی آن، Parco Lambro پارک بزرگ و معروف این ناحیه است که در 1934 احداث شد.
خود این واژه نیز از واژۀ Lambro که رودی بسیار معروف در این ناحیه است گرفته شده است. منشاء رود لمبرو، کوه سن پریمو است که 1685متر ارتفاع دارد و در نزدیکی دره مدونا گیسالو جای گرفته است و فاصله چندانی از دریاچه کومو ندارد. لمبرو از بریانتزا گذشته و پس از رسیدن به مونتزا و پیش از گذر از پارک معروف آن (محل ترور شاه اُمبرتو اول به دست گتانو برچی) دو شاخه می‌شود که این دوشاخه سپس مجددا به هم می‌پیوندند. لمبرو سپس از ناحیه شرقی میلان عبور کرده و در نهایت به رود پو در نزدیکی اوریو لیتا می‌پیوندد. کارخانۀ لمبرتا در این ناحیه قرار دارد.
نام لمبرو از کلمه lambrus مشتق شده است که متناظر با واژه یونانی ἐλαφρός به معنای سبک‌وزن، چابک و چالاک است و به lembus در زبان ایلیری نیز ربط دارد که به معنای «وسیله نقلیه سبک» است. راکبین و جماعت دوست‌داران لمبرتا را اغلب به نام لمبرتیستا (کلمه مفرد) و لمبرتیستی (کلمه جمع) می‌شناسند.
.
فردیناندو اینوچنتی، بنیانگذار کارخانۀ لمبرتا
فردیناندو اینوچنتی در 1891 در پشا (Pescia) ایتالیا متولد شد؛ پدرش دانته، آهنگر بود و بعدها با خانواده به شهر گروسنتو مهاجرت کرده و در آنجا یک ابزارفروشی باز کرد. فردینادو به کاربردهای لوله‌های آهنی علاقه‌مند شد و این در نهایت او را به راه‌اندازی شرکتی برای ساخت لوله‌های فولادی بدون درز و احداث کارخانه‌ای جدید در حومه میلان سوق داد. در 1947، فردیناندو اینوچنتی با مشاهده نیاز مردم به حمل و نقل و قیمت بالای بنزین در ایتالیای پس از جنگ جهانی دوم، دست به کار تولید اسکوتر شد. لمبرتا که نامش را از ناحیه احداث کارخانه در حومه میلان گرفته بود و بدنه آن از لوله‌های فولادی کارخانه اینوچنتی ساخته می‌شد پس از عرضه به بازار در سال 1947 بسیار محبوب واقع شده و به یک نماد فرهنگی ایتالیای پس از جنگ بدل گشت.
تجربه ساخت قطعات برای لمبرتا، اینوچنتی را آماده کرد تا گام بعدی را در مسیر توسعه خود بردارد، یعنی تبدیل شدن به یک تامین‌کننده قطعات و متعاقبا تامین‌کننده دستگاه‌های پرس برای خودروسازانی نظیر فیات، آلفا رومئو، لانچیا، فورد و فولکس‌واگن. پس از آن اینوچنتی دیگر چندان فاصله‌ای با تولید خودرو نداشت. در 1959، اینوچنتی با بریتیش موتور کورپوریشن (BMC) قرارداد بست. BMC به دنبال راهی بود تا دیوار بلند تعرفه‌هایی که کشور ایتالیا برای حمایت از صنعت داخلی خودروسازی بنا کرده بود را دور بزند.
.
نخستین کارخانه اینوچنتی در میلان- 1933
..
خرابه‌های کارخانه اینوچنتی پس از بمباران در جنگ جهانی دوم – 1944
..
.
کارخانه اینوچنتی پس از بازسازی – 1949
.
نختسین نتیجه توافق میان اینوچنتی و BMC تولید Austin A40 در دو فرم برلینا (سدان) و کامبیناتا (برون‌شهری یا واگنی) بود. در نمایشگاه تورین موتور در سال 1960، در کنار A40، خودروی زیبای 950 Spider نیز حضور داشت که بر اساس Austin-Healy Sprite MkI ساخته شده و طراحی استایل آن توسط تام چارده از شرکت گیا (Ghia) انجام شده بود.
.
Austin A40 (1960)
.
خَلَف 950 Spider در سال 1963 Innocenti S بود که به یک انجین 1100 سی‌سی، ترمزهای دیسکی و سیستم تعلیق بازنگری‌شده مجهز بود و پس از آن نیز Innocenti Coupe به بازار آمد. IM3 در سال 1963 به بازار عرضه شد و اولین محصول اینوچنتی با چرخ‌های جلو محرک بود؛ IM3 که بر اساس ADO16 ساخته شده بود، خویشاوند مدل 1100 سی‌سی محسوب می‌شد و در انگلیس با نام‌های مختلفی چون Austin و Morris عرضه شد. پس از IM3 مدل‌های IM3S ، I4 و I4S و I5 به بازار عرضه شدند. فردیناندو اینوچنتی که آرزوی ساخت یک GT (گرند تورر) با عملکرد بالا را در سر می‌پروراند در سال 1963 با انزو فراری قراردادی بست. قرار شد که فراری یک انجین V-6 بسازد که در اصل به اندازه نصف انجین V-12 خودروهای جاده‌ای آن بود و یک شاسی از لوله‌های فولادی نیز تولید کند، و کارِ ساخت پوسته بدنه نیز با Bertone باشد. طراحی استایل این فستبک 2+2 زیبا را جورجتو جوجارو انجام داد.
.
.
Innocenti S (1963)
.
.
Innocenti IM3 (1963)
.
با معرفی Mini در 1965 اینوچنتی به بزرگترین موفقیت خود دست یافت. با مرگ فردیناندو اینوچنتی در سال 1966 مدیریت شرکت به پسر او لوئیجی منتقل شد. شرکت در برهه زمانی پرچالشی بود چرا که ایتالیایی‌ها بیش از پیش به خرید خودروهای کوچکی نظیر فیات 500 روی آورده بودند و در نتیجه تولید وسائل نقلیه دوچرخ سقوط کرده و از 144 عدد در سال 1963 به 107 هزار در 1966 و 85 هزار در 1967 رسید. در 1972، اینوچنتی که زمانی دومین خودروساز بزرگ ایتالیا بود به دو بخش تقسیم شد و بخش مرتبط با تولید خودرو به British Leyland فروخته شد.
.
.
Innocenti Mini (1965)
.
Innocenti Regent، گونه ایتالیایی Austin Allegro در 1973 عرضه شد و یک شکست تجاری تمام و کمال بود. سال 1974 با خبرهای بزرگتری همراه بود و Mini «جدید» در این سال معرفی شد. در سال بعد، Mini 90 با 998 سی‌سی و Mini 120 با 1275 سی‌سی عرضه شده و با استقبال خوبی مواجه شدند؛ طراحی استایل این دو، که خطوط زاویه‌دار و ظریف داشتند و به اندازه یک خودرو هاچ‌بک کاربردی بودند توسط Bertone انجام گرفته بود. با این حال، هزینه‌های پروژه جدید Mini در کنار شکست Regent شرکت را در شرایط اقتصادی بدی قرار داد. کمی پس از آن بود که دولت ایتالیا اینوچنتی را به تملک خود در آورده و در دسامبر 1975 آن را به الخاندرو دی توماسو فروخت. دی توماسو تولید Mini جدید را ادامه داد و پس از خرید شرکت مازراتی در 1976 کار ساخت Biturbo، Quatroporte و Chrysler TC مازراتی را در محل کارخانه اینوچنتی آغاز کرد. یک گونۀ لوکس از محصول 90 (Mille) در 1980 عرضه شد.
Mini داشت بازار را به فیات‌های کوچک که ارزان‌تر از آن بودند می‌باخت. قرارداد تولید انجین با Leyland در 1983 منقضی شد و این باعث شد که شرکت به انجین‌های 998 سی‌سی سه-سیلندر Daihatsu روی بیاورد. گونه‌های فیس لیفت دیگر، که Tre Cilindri و Minitre نام داشتند نیز عرضه شدند. مدل‌های مجهز به توربوشارژ و انجین‌های دیزلی داهیتسو نیز بعدا به این لاین‌آپ اضافه شدند و همچنین Mini 650 و Mini 500 که انجین‌های دو-سیلندر داشتند و تولید همان شرکت بودند. مدل 990 به عنوان خودرویی با انجین 1 لیتری که فاصله محوری‌اش 6 اینچ بیشتر بود در 1986 رونمایی شد. دی توماسو در 1990 اینوچتی و مازراتی را به فیات فروخت و فیات همه مدل‌ها بجز مدل‌های دو-سیلندر را ، که حال Innocenti Small نام گرفته بودند، کنار گذاشت. تولید در کارخانه لمبرتا در اوایل 1993 متوقف شد.
.
گاهشمار لمبرتا
1947
Lambretta A
مدل A یا 125M نخستین محصول لمبرتا بود. مدل اصلی، که هیچگاه رنگ صادرات به خود ندید، یک انجین 125 سی‌سی با جعبه‌دنده 3-سرعته داشت و تنها مدل تولید اینوچنتی با تعویض دنده پدالی بود.
1948
Lambretta B
اینوچنتی با درس‌هایی که از تولید مدل A آموخته بود مدل B را عرضه کرد.
.
1948
Lambretta M(A) 125
Model M یا Model A نخستین لمبرتایی است که از خط تولید کارخانه اینوچنتی بیرون آمد.
.
.
نخستین رالی سوییسی لمبرتا در میلان (1949)
.
.
.
.
حضور اسکوترهای لمبرتا در نمایشگاه میلان (1949)
.
.
مسابقه‌ای در پیست شهر الزاندریا در ایتالیا
.
.
.
رویداد مسابقه‌ای «نقاشان و لمبرتا» (1949)
.
...
مراسم عروسی با لمبرتا (1949)
.
.
1950
Lambretta LC 125
این، نخستین لمبرتایِ مجهز به محافظ پا بزرگ و پنل‌های کناری بود. در مدل LC و LD منظور از حرف L، تجملی (لاکچری) بودن اسکوتر است و وجه تسمیه‌اش نیز وجود همین پنل‌ها است.
.
.
.گردهمایی ملی لمبرتا (1950)
.
.
تبلیغات برای لمبرتا (1950)
.
حضور لمبرتا در نمایشگاه میلان
.
.
1951
Lambretta M MK D
اینوچنتی از یک زمان به بعد شروع کرد به فروش مجوز (لایسنس) تولید محصولات خود به کشورهایی در سراسر جهان، و این نخستین مدلی بود که در خارج از ایتالیا ساخته شد.
.
.
.
1951
Lambretta D & LD
125 D با مدل C خیلی تفاوت داشت. بدنه آن از لوله ساخته شده بود و این یعنی آنکه برخلاف مدل C اینجا دیگر انجین لازم نبود بار دو نیمه را تحمل کند. اولین LD یک مدل D محصور با پنل‌های محافظ پا و بردهای تکیه‌گاه پا داشت که از راکب در مقابل باد و باران محافظت می‌کرد.
معرفی لمبرتا 125 سی‌سی (1951)
.
.رومولو فری سوار بر یک سیرولو (Sirulo) (1951)
.
عکس: رومولو فری سوار بر یک سیرولو (Sirulo) (1951)
.
رومولو فری با لمبرتا 125 سی‌سی رکورد جهانی سرعت را می‌شکند (1951)
.
رومولو فری و لمبرتا 250 (1951)
.
.
.
.
حضور لمبرتا در نمایشگاه میلان (1952)
.
حضور لمبرتا در نمایشگاه (1952)
.
.
لمبرتا 125D با سایدکار (1954)
.
.
1955
Lambretta 48 Moped – series I
این موپد در همان روزهای LD برای فروش گذاشته شده بود. لمبرتا 48 که گاه آن را با نام Ribot می‌شناسند، دو سرعت داشت و هرچند سرعت بالایی نداشت اما دستکم راکب مجبور نبود پی در پی دنده عوض کند.
.
همایش بین المللی لمبرتا در الزاندریا در ایتالیا (1956)
.
.
1957
Lambretta TV
سری TV به کلی سوای دیگر اسکوترها بود. این نخستین مدل لمبرتا در رنج LI بود و هفت ماه پیش از خود LI عرضه شد.
.
کمدین شهیر ایتالیایی سوار بر یک لمبرتا (1957)
.
توتو در کنار یک لمبرتا 150LD (1957)
.
جشن اپیفانی در میلان؛ سه مرد در کنار اسکوترهای لمبرتا خود را به هیئت سه مُغ که در زمان تولد عیسی مسیح حضور داشتند درآورده‌اند.
.
1958
Lambretta LI
رنج LI با رنج LD کاملا تفاوت داشت و از یک مکانیزم میل کاردانی با چرخدنده مخروطی در آن استفاده شده بود. در طراحی جدید بدنه، یک گلگیر بزرگ در جلو نصب شده بود که مستقل از فرمان بود و با چرخش فرمان تغییر جهت نمی‌داد.
.
رالی در توسکانی (1959)
.
آگهی تبلیغاتی لمبرتا (1960)
.
گردهمایی ملی کلوب نارسیسوس لمبرتا در لمباردی (1960)
...
1961
Lambretta Series 3 (LI)
سری 3 و تمام مدل‌هایی که پیرو آن آمدند با عنوان «استایل باریک» مشهور شدند، چون لمبرتا سری 3 در مقایسه با سری‌های 1 و 2 باریک‌تر و صیغلی‌تر (یا اصطلاحاً اسلیک تر) شده بود. همه مدل‌های LI ، TV ، SX و GP در این استایل باریک مشترکند.
.
.
رونمایی از لمبرتا 50 در نمایشگاه میلان
.
1962
.
.
1963
Lambretta 200 TV / ‘GT’ 200
بسیاری بر این باورند که این بهترین اسکوتری است که تا به حال ساخته شده است. نام رسمی این اسکوتر TV 200 است اما اغلب با نام ‘GT’ 200 از آن یاد می‌شود، شاید به این خاطر که در آن زمان GT نام محبوبی بود.
.
1964
Lambretta ‘Cento’
‘Cento’ نخستین محصول رنج J بود. یک بدنه فولادی پِرِسی سبک‌وزن، یک انجین 98 سی‌سی و سه دنده داشت. آن را مخصوص خانم‌ها طراحی کرده بودند چون برای روشن شدن فقط به یک ضربه ملایم هندل نیاز داشت و سبکی بدنه هم باعث می‌شد که بردن‌اش روی جک و پایین آوردن‌اش از جک به راحتی انجام گیرد.
آگهی تبلیغاتی لمبرتا (1964)
.
کامیون ویژه حمل لمبرتا (1964)
.
مارلین پارکر به هنگام تست رکورد در مونزا (1965)
.
.
1965
Lambretta SX
سری SX را برای تین‌ایجرهای دوستدار اسکوتر و علاقمند به متفاوت و خاص بودن طراحی کرده بودند. بخش اعظم مدل‌های 125 special در خارج از ایتالیا به فروش رسید. البته در آغاز فقط معدودی از آنها صادر شدند چون بسیاری از دوست‌داران اسکوتر مدل‌هایی با انجین‌های بزرگتر را ترجیح می‌دادند اما به مرور زمان بر فروش خارجی آن افزوده شد.
.
.
1966
Lambretta-Moped
کوچکترین انجین تولیدی اینوچنتی بر روی این مدل نصب شد و آنقدر کوچک بود که وقتی از روبرو باد می‌وزد راکب هم باید به اسکوتر کمک کرده و پدال بزند. کاورهای انجین، چراغ جلو، و مخزن سوخت همگی پلاستیکی بودند.
.
.
1968
Lambretta / Vega / Lui / Cometa
اغلب این اسکوتر را با نام ‘Vega’ می‌شناسند. در ایتالیا با نام ‘Lui’ مشهور است. این اسکوتر در ایتالیا خیلی محبوب شد و دلیل‌اش هم این بود که اسکوترهایی که انجین 50 سی‌سی داشتند نیازی به پلاک کردن و گواهی‌نامه نداشتند. Lambretta Concessionaires با شعار “اسکوتر عصر فضا، به استقبال سال 2000» برای این محصول بازاریابی کرد.
.
لمبرتر، یک اسکوتر بدون چرخ که در خشکی و آب حرکت می‌کند (1969)
.
1969
Lambretta GP
استایل GP – یا Grand Prix – کار Bertone است، یک شرکت معروف طراحی خودرو. ترکیب زین مشکی و رنگ‌های روشن بدنه، آن را از سایر مدل‌های متمایز می‌سازد.
.
.
.
1969
Lambretta Grand Prix DL
اینوچنتی از شرکت طراحی Bertonie خواست تا طراحی رنج GP محصولاتش را تمام و کمال از نو انجام دهد. در بازار انگلیس و چند بازار دیگر این محصول را فقط با نام GP می‌شناسند؛ در باقی بازارها با نام DL شناخته شده است.
.
پل نیومن، ستاره سینما سوار بر یک اسکوتر لمبرتا
.
.
یک تعمیرگاه لمبرتا در انگلیس
.
لمبرتا سه‌چرخ 175 FLI در میلان
.
.
2017
مدل V-Special مجهز به سه گونه انجین هوا-خنک 50 سی‌سی، 125 سی‌سی، و 169 سی‌سی است. مدل 125 سی‌سی یک گونه انجین مایع خنک نیز دارد.
کویر موتور، نمایندگی رسمی و انحصاری لمبرتا ایتالیا در ایران